czwartek, 16 listopada 2017

Katharine McMahon - Róża Sewastopola

 



rysunek otwartej książki

Katharine McMahon

Róża Sewastopola

Przekład: Olga Siara

Wydawnictwo: Insignis Media

Kraków 2009

Sygnatura MAG 285397



Książka brytyjskiej powieściopisarki Katharine McMahon zasługuje z pewnością na bardzo dobrą recenzję.

Akcja powieści rozgrywa się w latach 1854-1855  czasie wojny krymskiej.

W tle przedstawiona jest obyczajowa panorama wiktoriańskiej Anglii.

Główną bohaterką powieści jest Mariella Lingwood - młoda kobieta z zamożnej mieszczańskiej rodziny, doskonale przygotowana do roli jaką XIX-wieczne społeczeństwo i konwenanse towarzyskie wyznaczały kobietom.

A była to rola wiernej, niesamodzielnej żony, zamkniętej w domu i wykluczonej z publicznego życia, utrzymywanej przez męża, której zajęcia ograniczały się do haftowania i przygotowywania herbaty.

Nawet najzdolniejsze, najpiękniejsze i najinteligentniejsze kobiety sprowadzone były do podrzędnej roli w stosunku do najbardziej przeciętnych, nudnych i bezbarwnych mężczyzn.

Ze skostniałego świata formy i pozorów została wyrwana za sprawą swej siostry ciotecznej i przyjaciółki Rosy Barr, która jako niespokojny duch postanowiła ruszyć na Krym w roli pielęgniarki.

Obraz wojny jest bardzo realistyczny, daleki od patetycznych wizji chwały i zwycięstwa.

To świat widziany oczami przerażonych żołnierzy, wykonujących głupie rozkazy, kończące się bezsensowną śmiercią setek młodych chłopców.

Powieść przybliża czytelnikom okoliczności narodzin nowoczesnego pielęgniarstwa i działalność Florence Nightingale.

Widzimy jakie trudności musiały pokonać panny z dobrych rodzin, żeby móc realizować swe pasje i wyjść z zamkniętego świata domowych salonów.

Powieść przedstawia też obraz stanu medycyny w połowie XIX-wieku, kiedy chirurgia była tożsama z amputacją, a amputacja ze śmiercią.

Widzimy świat dżentelmenów w kitlach spierających się zajadle o nowatorskie idee, takie jak mycie rąk przed operacjami, które przeczyły wielowiekowej tradycji lekarskiej.

Czytamy o szpitalach, z salami na kilkadziesiąt łóżek, gdzie chorzy i ranni czekali dłużej lub krócej na i tak nieuchronny koniec.

Jest to jednak przede wszystkim powieść o młodej kobiecie, o jej wewnętrznej przemianie, wyzwoleniu i drodze do samodzielności.

Gorąco polecamy.