Po Twoich śladach

 

Po Twoich śladach

Red. Andrzej Wojciechowski.

Seria:
Pamiętnik Pracowni Rozwijania Twórczości Osób Niepełnosprawnych w Toruniu

Wydawnictwo Adam Marszałek

Toruń 2018

Sygnatura SIRr XXIXa/49

Publikacja jest następstwem wystawy "Po Twoich Śladach" poświęconej 1050 rocznicy Chrztu Polski.

Wystawę zorganizował zespół  Środowiskowego Domu Samopomocy i Świetlicy Środowiskowej Katolickiego Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych Diecezji Toruńskiej im. Wandy Szuman we współpracy z Biblioteka Główną UMK.

Wystawa była czynna od 12 kwietnia do 6 maja 2016 roku.

Autorem dokumentacji fotograficznej wystawy jest Piotr Kurek.

Publikację uzupełniają prace uczestników Pracowni Rozwijania Twórczości Osób Niepełnosprawnych Katedry Pedagogiki Socjalnej Wydziału Nauk Pedagogicznych UMK, które eksponowano na wystawie "Obraz Osobliwy" w 2010 roku.

Opublikowane obrazy i grafiki poprzedzają teksty:

- Anna Szary - "Nie miałem człowieka". Osoby niepełnosprawne w obecnej rzeczywistości

- Jolanta Klauza - Jesteśmy

- Andrzej Wojciechowski - Nasza dusza

- Barbara Jankowska, Agnieszka Pietrzak, Barbara Momot - Sami o swojej pracy

Publikacja współfinansowana jest ze środków Miasta Toruń oraz dofinansowana z budżetu Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

Maciej Pieprzyca - Chce się żyć

 

Maciej Pieprzyca

Chce się żyć

Wydawnictwo W.A.B.

Warszawa 2013

Sygnatura MAG 297976

Maciej Pieprzyca jest scenarzystą i reżyserem filmowym (Inferno, Barbórka, Drzazgi, Jestem mordercą).

Również na podstawie swej powieści nakręcił głośny film "Chce się żyć".

Powieść oparta jest na autentycznych wydarzeniach.

Opowiada o losach Mateusza Rosińskiego, który urodził się w 1981 roku z porażeniem mózgowym czterokończynowym.

Nie mówił od dziecka i lekarze byli przekonani, ze jest upośledzony umysłowo.

Nie mógł nawiązać żadnego kontaktu z otoczeniem, nie mówił tylko jęczał, sparaliżowane ręce nie wykonywały żadnych gestów.

Tak naprawdę urodził się po raz drugi 27 lat później, gdy przypadkowo pedagog specjalizująca się w komunikacji alternatywnej, zauważyła, ze chce się z nią porozumieć.

Całe życie był uważany za nic nierozumiejącą roślinę, podczas gdy był w pełni rozwinięty intelektualnie.

Powieść napisana jest w formie wspomnień głównego bohatera.

Maciej Pieprzyca sam opowiada swoją historię.

Poznajemy jego dzieciństwo spędzone w bloku w szarych czasach PRL.

Czytamy o jego matce i ojcu, oraz o stosunkach z rodzeństwem.

Później przenosimy się do zakładu dla niepełnosprawnych intelektualnie.

Poznajemy jego mieszkańców i toczące się tam życie.

Choć życie bohatera jest naznaczone ciężkim kalectwem, książka ma wydźwięk pozytywny.

Jest to zasługa pogodnej narracji, która przedstawia wiele anegdotycznych sytuacji, ale i absurdów, dotykających życia osób niepełnosprawnych.

Czujemy wzruszenie i bliskość z bohaterem.

Powieść czyta się jednym tchem.

Książka po przeczytaniu zostaje na trwale z czytelnikiem.