Katarzyna Pękacka-Falkowska
Profilaktyka przeciwdżumowa w nowożytnym Toruniu na przykładzie działań administracyjnych i leczenia
Seria: Biblioteka ToMiTo
Wydawnictwo Adam Marszałek
Toruń 2009
Sygnatura SIRr XXVI/20
Prezentowane opracowanie zdobyło I miejsce w konkursie Towarzystwa Miłośników Torunia na najlepszą pracę magisterską o tematyce toruńskiej w 2007 roku.
Dżuma, jako najbardziej śmiercionośna z wszystkich chorób epidemicznych, wywarła wielki wpływ na rozwój społeczeństwa średniowiecznej i nowożytnej Europy.
Katarzyna Pękacka-Falkowska wskazuje na związek między stworzeniem antymorowego sytemu prewencji a ukształtowaniem się nowoczesnych systemów kontroli społecznej.
Publikacja została podzielona na trzy rozdziały:
Rozdział I
Dżuma w nowożytnej Rzeczypospolitej i w nowożytnym Toruniu
Okazuje się, że epidemia czarnej śmierci nawiedzała Toruń między XVI a XVIII wiekiem co najmniej 16 razy. Autorka podaje przypuszczalną liczbę ofiar moru w Toruniu.
Rozdział II
Przeciwmorowa działalność magistratu miejskiego oraz organizacja służb powietrznych
W rozdziale zaprezentowano szczegółowo:
- organizację toruńskich służb powietrznych
- działania władz miejskich i służb powietrznych przed i w trakcie epidemii
Miasto utrzymywało szpital zakaźny oraz miejskich lekarzy, akuszerki, balwierzy, pastorów dżumowych, strażników, opiekunów i grabarzy.
Rozdział III
Toruńska medycyna i farmacja wobec epidemii dżumy w XVII-XVIII w.
W rozdziale omówiono dokładnie:
- XVII- i XVIII-wieczne toruńskie broszury medyczne dla ludności miasta i przedmieść
- leczenie chorych - lekarstwa recepturowe i stosowane zabiegi w XVIII w. w świetle świadectwa Chrystiana Baltazara Wiela
Dziś znając przyczynę dżumy (bakteria yersina pestis), wiemy że ówczesne lekarstwa przeciwdżumowe działały objawowo uśmierzając ból, obniżając temperaturę
oraz wzmacniając organizm.
Pozycja godna jest polecenia wszystkim pasjonatom historii medycyny i przeszłości Torunia.