XK 793
Die Verlobungs- und Eheschließungsform nach dem Dekrete "Ne temere" (S. C. C. d. 2. Aug. 1907) : nebst einem Anhang (3. Auflage) über die neue Ehe-Eingehungsform in Deutschland (Konstitution "Provida") / von Dr. theol. et jur. can. Martin Leitner (Lyzealprofessor in Passau)
Martin
Leitner, Die Verlobungs- und
Eheschließungsform nach dem Dekrete „Ne temere” (S. C. C. d. 2. Aug. 1907):
nebst einem Anhang (3. Auflage) über die neue Ehe-Eingehungsform in Deutschland
(Konstitution „Provida”) (z niem. Forma
zaręczyn i małżeństwa według dekretu „Ne temere” (S.C.C. z 2 sierpnia 1907 r.):
wraz z załącznikiem (wydanie III) w sprawie nowej formy małżeństwa w Niemczech
(Konstytucja „Provida”)), Regensburg 1908.
W
książce adnotacja: „Data wpływu: XK Kujot, 1/I.[19]08”.
Dekret
wydany w 1907 r. przez Rzymskokatolicką Kongregację soborową na polecenie
papieża Piusa X. Dekret regulował prawo kanoniczne kościoła dotyczące zaręczyn
i małżeństw praktykujących katolików. Jego nazwa pochodzi od pierwszych słów,
które po łacinie brzmią „najmniej pochopnie”. Powtórzył wymogi z dekretu
Tametsi, aby małżeństwo było poświadczone przez księdza i dwóch świadków.
Nowością był wymóg, aby sakramentu udzielał ksiądz z parafii jednego z młodych
przystępujących do małżeństwa, inaczej jest ono nieważne. Wymagał również, aby
zawarte związki były rejestrowane. W przypadku rozwodu małżonek katolik nadal
był uważany za osobę pozostającą w związku małżeńskim.
Wcześniej nie wymagano szczególnej formy zaręczyn. Dekret Ne Temere natomiast przekształcił zaręczyny w uroczysty akt prawny, który powinien być zawarty w formie pisemnej, podpisany przez strony oraz świadków: proboszcza lub ordynariusza albo dwóch świadków zwyczajnych.
Martin Leitner (1862–1929) – niemiecki teolog katolicki, prawnik i profesor prawa kościelnego i państwowego w Pasawie[1].
[1] Martin Leitner, https://www.pacelli-edition.de/kurzbiografie.html?gnd=136010717
(dostęp: 15.11.2024).