Księga pamiątkowa Cechu Rzeźnickiego w Toruniu 1331-1931
Wydawca: Związek Zrzeszeń Gospodarczych
Toruń 1931
Sygnatura SIRr XVI/58
Księga jubileuszowa zawiera opracowanie Tadeusza Pietrykowskiego "Z przeszłości toruńskiego cechu rzeźnickiego" poświęcone jego 600. letnim dziejom.
 |
| Foto: Kujawsko-Pomorska Biblioteka-Cyfrowa https://kpbc.umk.pl/dlibra/publication/49434 |
Zgodnie z tradycją cechową cech rzeźnicki powstał w 1331 roku.
Najstarszy znany statut cechu pochodzi z 1682 roku.
Statut liczy 39 artykułów, w których ustanowiono normy, dotyczące praktyk i zwyczajów cechowych, do których bracia cechowi musieli się ściśle stosować pod groźbą sankcji karnych.
Artykuły 1-5 regulowały przebieg zebrań cechowych, które odbywały się cztery razy w roku.
Artykuły 6-9 regulowały sprawy uboju bydła i sprzedaży mięsa.
Artykuł 10 mówił o warunkach przyjęcia do cechu.
Artykuł 11 dotyczył uczni cechowych.
Artykuły 13-16 poświęcone były sprawom obyczajowym.
Artykuły 19-22 regulowały kwestie czeladników.
Artykuły 25-39 regulowały wzajemne stosunki między braćmi w sprawach zakupu bydła i sprzedaży mięsa.
Wielka rolę w życiu cechowym odgrywały wspólne biesiady i zabawy.
Do 1743 roku istniały osobne cechy rzeźników Starego I Nowego Miasta Torunia.
Życie cechu dokumentowała księga protokolarna, w której zachowały się zapiski od 1733 do 1865 roku.
W 1853 roku został przyjęty nowy statut cechu rzeźnickiego, dostosowany do prawa pruskiego.
Również w czasach zaborów prowadzono księgi protokolarne i odbywano kwartalne zebrania.
Cech posiadał swój własny sad honorowy, który dbał o dobre imię cechu.
Dopiero w 1918 roku starszym cechu został Polak - Ignacy Jasiński.
 |
| Foto: Kujawsko-Pomorska Biblioteka-Cyfrowa https://kpbc.umk.pl/dlibra/publication/49434 |