Die Lehre des Nemesius über das Wesen der Seele : Dissertation, welche zugleich mit den Thesen mit Genehmigung der hohen philosophischen Fakultät der Königlichen Akademie zu Münster i. W. zur Erlangung der Doktorwürde : Montag, den 9. August 1897, vormittags 11 Uhr, in der Aula der Königlichen Akademie / öffentlich verteidigen wird Boleslaus Domański (Priester der Diöcese Culm) ; Opponenten : Dr. A. Schulz (Priester der Diöcese Ermland), N. Hilling (Priester der Diöcese Osnabruck), G. v. Działowski (Cand. Theol.)
Bolesław Domański, Die Lehre des Nemesius über das Wesen der Seele: Dissertation, welche
zugleich mit den Thesen mit Genehmigung der hohen philosophischen Fakultät der
Königlichen Akademie zu Münster I. W. […] (z niem. Nauka Nemesiusa o istocie duszy: rozprawa o uzyskanie doktoratu została
opublikowana za zgodą wysokiego Wydziału Filozoficznego Akademii Królewskiej w
Münster […]), Münster 1897.
Jest
to rozprawa doktorska Bolesława Domańskiego, którego przedmiotem był Nemezjusz
z Emesy – nazwany ojcem chrześcijańskiej antropologii, autor wpływowego w
starożytności i średniowieczu dzieła O
naturze człowieka.
Bolesław
Domański (1872–1939) ukończył Seminarium Duchowne w Pelplinie, święcenia
kapłańskie otrzymał w 1895 r. W latach 1894–1897 odbył studia w Królewskiej
Pruskiej Akademii Teologicznej i Filozoficznej w Münster, gdzie obronił
rozprawę doktorską z zakresu filozofii Die
Lehre des Nemesius über das Wesen der Seele. Był wikarym w parafii w
Lubawie, profesorem filozofii w seminarium w Pelplinie, w 1903 r. został
przeniesiony do Parafii św. Marii Magdaleny w Zakrzewie, gdzie był proboszczem
do końca życia.
Na
mocy traktatu wersalskiego w 1920 r. Złotowszczyznę (powiat złotowski, gmina
Zakrzewo) przyłączono do Rzeszy Niemieckiej. Domański przeciwstawiał się
masowym wyjazdom ludności polskiej do kraju, sam pozostał na ziemi złotowskiej
jako duchowy przywódca. W 1922 r. utworzył Związek Polaków w Niemczech, aby
przeciwstawić się germanizacji. W parafii dokonał odrodzenia religijnego oraz
przekształcił wieś i parafie w silny ośrodek polskości w Niemczech. Z biegiem
czasu Zakrzewo stało się duchową stolicą Polaków.
Domański
był znany ze swoich antygermanizacyjnych poglądów, katechezę prowadził po
polsku, ucząc przy tym historii polski i przekazując wartości patriotyczne.
Jego pogrzeb w Zakrzewie stał się manifestacją narodową polskiej ludności[1].
[1] Domański Bolesław
(1872–1939), w: H. Mross, Słownik
biograficzny kapłanów diecezji chełmińskiej wyświęconych w latach 1821–1920,
Pelplin 1995, s. 53–55.