Abschieds-Predigt des Herrn Domherrn Dr. Redner beim Scheiden von seiner Gemeinde : gehalten in der "Königlichen Kapelle" am Feste Mariä Himmelfahrt, den 20. August 1882 : (nach stenographischer Aufnahme)
Leon
Redner, Abschieds-Predigt des Herrn
Domherrn Dr. Redner beim Scheiden von seiner Gemeinde: gehalten in der
„Königlichen Kapelle” am Feste Mariä Himmelfahrt, den 20. August 1882: (nach
stenographischer Aufnahme) (z niem. Kazanie
pożegnalne kanonika dr. Rednera na pożegnanie ze swoim zgromadzeniem:
odprawione w „Kaplicy Królewskiej” w święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii
Panny, 20 sierpnia 1882 r.: (na podstawie zapisu stenograficznego)), Gdańsk
1882.
Kazanie
wydane i wydrukowane w oficynie H. F. Boeniga, prawdopodobnie w 1882 r. (jest
to rok wygłoszenia pożegnalnego kazania).
Leon Redner (1828–1898)
ukończył gimnazjum w Chełmnie, następnie studia teologiczne na Uniwersytecie
Wrocławskim, święcenia kapłańskie przyjął w Pelplinie w 1853 r. Był wykładowcą
w gimnazjum chojnickim, administratorem w Kaplicy Królewskiej w Gdańsku (od
1857 r.), proboszczem (od 1860 r.), redagował „Katholisches Wochenblatt” (z
niem. „Tygodnik Katolicki”), w 1862 r. uzyskał tytuł doktora teologii. W 1882
r. Redner uzyskał kanonie gremialną w kapitule katedralnej w Pelplinie. W 1886
r. został mianowany biskupem chełmińskim, a rok później konsekrowany przez
arcybiskupa Juliusa Dindera w Pelplinie. Po zawieszeniu działalności Wyższego
Seminarium Duchownego w Pelplinie w latach 1876–1887 przez władze pruskie
(okres Kulturkampfu) udało mu się doprowadzić do jego ponownego uruchomienia.
Wprowadził w kościele św. Józefa w Gdańsku codzienne kazania w języku polskim,
zmarł w Pelplinie i spoczywa w tamtejszej katedrze[1].
[1] Redner
Leon (1828–1898), w: H. Mross, Słownik biograficzny kapłanów diecezji chełmińskiej wyświęconych w
latach 1821–1920, Pelplin 1995, s. 261–262.