Kilka słów o wystawie obrazów w Berlinie / X
Kilka słów o wystawie obrazów w Berlinie,
Poznaniu 1891.
Ta
23-stronicowa broszurka nieznanego autora omawia wystawę prac polskich artystów
w Berlinie z 30 czerwca 1881.
Polska
reprezentacja dzieł sztuki w Berlinie była bardzo szeroka, wystawiono tam
dzieła największych malarzy i rzeźbiarzy. Wystawa zajęła dwa oddziały gmachu,
gdzie znajdowało się malarstwo, m.in. prace Józefa Brandta (Powitanie stepu przez Kozaków), Jana
Matejki, (Portret hr. Tarnowskiego, Kazanie Skargi) czy Autoportret Bilińskiej. Dalej były portrety m.in. Henryka
Rodakowskiego, Kazimierza Pochwalskiego, pięć pejzaży Józefa Chełmońskiego, a
także trzy obrazy Henryka Siemiradzkiego, tj. Spokój klasztorny, Pokusa św.
Heronima oraz Powrót bachantek z
leśnej zabawy. Dalej można było znaleźć rzeźby Piusa Welońskiego,
Władysława Marcinkowskiego, Józefa Hakowskiego oraz dzieła Piotra Stachlewicza,
Juliusza Kossaka Powitanie Tuchaja Beja,
a także Anny Bielińskiej Jedyną pocieszkę.
Autor broszurki ubolewa nad brakiem polskiego kuratora, który by czuwał nad
wystawą.
Po
opisie wystawy polskich artystów autor przechodzi do omówienia wystawy sztuk
pięknych innych narodów, które znajdowały się w głównym gmachu i zawierały
dzieła malarzy francuskich, węgierskich, włoskich, hiszpańskich, niemieckich
(które – jak zauważa autor – zajęły największą część wystawy), angielskich,
belgijskich, holenderskich, szwajcarskich, czeskich, jak również ze Stanów
Zjednoczonych.
Wydawcą
broszurki jest Władysław Simon (1816–1899) – malarz, księgarz, wydawca urodzony
w Poznaniu, studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Po powrocie do
Poznania rozpoczął działalność artystyczną. Malował kompozycje religijne,
historyczne i portrety. Od 1850 r. był właścicielem księgarni nakładowej,
współpracował i innymi księgarzami i wydawcami z Poznania. Jego nakładem
ukazało się wiele pozycji z historii i literatury polskiej. Wydawał i redagował
czasopismo „Warta”, był jednym z założycieli towarzystwa „Harmonia”
(zajmującego się muzyką i teatrem). Uczył rysunku, a pod koniec życia na skutek
postępującej choroby oczu poświęcił się pracy społecznej. Główne dzieło Simona
to wielka kompozycja historyczna Krzyżowcy
pod Jerozolimą[1].
[1] P. Michałowski, Simon
Władysław (1816–1899) [hasło], w: Wielkopolski
słownik biograficzny, red. A. Gąsiorowski, J. Topolski, Poznań 1981, s.
665–666.