Werth und Uebung der Andacht zur allerseligsten Jungfrau, oder Warum und wie soll man Maria verehren? / von P. de Gallifet (Priester der Gesellschaft Jesu) ; aus dem Französischen übersetzt von einem Mitgliede derselben Gesellschaft
Joseph de Galliffet, Werth und Uebung der Andacht zur
allerseligsten Jungfrau, oder: Warum und wie soll man Maria verehren? (z
niem. Wartość i praktyka nabożeństwa do
Najświętszej Maryi Panny, czyli: dlaczego i jak należy czcić Maryję?),
Paderborn 1868.
Starannie wyselekcjonowaną kolekcję
Stanisława Kujota zaczyna dzieło Josepha de Galliffeta (1663–1749). Autor porusza temat czci i kultu Maryi w tradycji
chrześcijańskiej, podkreślając jej rolę jako pośredniczki między ludźmi a
Bogiem. Jest to drugie najważniejsze dzieło francuskiego jezuity znanego z propagowania kultu ku czci
Najświętszego Serca Pana Jezusa. Członek Towarzystwa Jezusowego, rektor kolegiów w Vesoul, Lyonie i Grenoble. Od 1723 r. asystent
przełożonego generalnego Jezuitów Michelangela Tamburiniego w Rzymie. Tam w
1726 r. powstało najważniejsze jego dzieło De
cultu Sacrosancti Cordis Dei ac Domini Nostri Jesu Christi: in variis
Christiani orbis provinciis jam propagato (z łac. O kulcie Najświętszego Serca Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa:
rozpowszechniona już w różnych prowincjach świata chrześcijańskiego).
Niedługo po śmierci autora ukazało
się francuskie wydanie Werth und Uebung pod
tytułem L’excellence et la pratique de la
dévotion à la Sainte Vierge (1750). Później książka była jeszcze
wielokrotnie tłumaczona. Modlitewnik liczy 288 stron. Joseph de Galliffet nie doczekał się ustanowienia święta ku
czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, które wprowadzone zostało
dopiero w 1765 r. przez papieża Klemensa XIII[1].
[1] J. Misiurek, Gallifet Joseph
Francois de [hasło], w: Encyklopedia katolicka, t. 5, red. L. Bieńkowski i in.,
Lublin 1989, kol. 833–834.