Marii Strużyńskiej przeżycia z lat wojny i okupacji (1939-1945)
opracował, wstępem i przypisami opatrzył Mirosław Krajewski
Dom Wydawniczy "Verbum"
Rypin 2007
Sygnatura SIRrXXXIIc/35
Wspomnienia zostały spisane na siedmiu kartkach formatu AR, zapisanych obustronnie, na papierze kratkowanym.
Autorka pisała ręcznie, atramentem, czytelnie.
Maria Strużyńska (1910-1985) pochodziła z okolic Turka w Wielkopolsce.
Ukończyła Seminarium Nauczycielskie w Płocku.
Przed wojna pracowała jako nauczycielka w Oborach obok klasztoru karmelitów.
Niestety już w listopadzie 1939 roku Niemcy zamordowali jej męża Romualda Strużyńskiego, który kierował szkołą w Oborach.
Miał zaledwie 32 lata.
Został wywieziony z więzienia Selbstsachuttzu i Gestapo przez Niemców do lasów skrwileńskich i wraz z grupą 24 mężczyzn bestialsko zamordowany.
W 1940 roku Maria Strużyńska znalazła schronienie na plebani w Sochocinie koło Płońska u swojego brata ks. dr. Alojzego Poszwy.
W 1945 roku powróciła do Obór, gdzie zorganizowała na nowo szkołę.
W okresie stalinowskim za zorganizowanie pielgrzymki do Świętej Lipki została karnie przeniesiona do pracy w szkole w Braniewie.
Od 1955 roku zamieszkała w Lidzbarku Welskim, gdzie była nauczycielką w szkole podstawowej.
Po przejściu na emeryturę zamieszkała w Olsztynie.