Pomorze 1807
Wydawnictwo Bellona
Seria: Historyczne Bitwy
Warszawa 2022
Sygnatura SIRr XXV/81
Jesienią 1806 roku cesarz Napoleon I w błyskotliwej kampanii pobił Prusaków, a jego wojska dotarły do Poznania.
Ludność polska powitała je entuzjastycznie.
Na wezwanie gen. Jana Henryka Dąbrowskiego i Józefa Wybickiego Polacy przejmowali administrację i tłumnie zgłaszali się do odtwarzanego wojska polskiego.
Tymczasem korpusy Napoleona ruszyły za Wisłę i odrzuciły siły rosyjsko-pruskie na wschód.
Pierwsza wojna polska (jak nazwał ją sam Napoleon) z lat 1806-1807 była jedną z najkrwawszych kampanii napoleońskich.
Jej elementem były walki na Pomorzu Gdańskim i Pomorzu Zachodnim w 1807 roku.
Wojna rozpoczęła się od zdobycia Torunia przez Francuzów.
Tym zmaganiom towarzyszyła tzw. mała wojna polska.
Kampania pomorska obfitowała w małe bitwy, utarczki i potyczki.
W walkach tych brały również udział oddziały polskie pod dowództwem Jana Henryka Dąbrowskiego.
Do wielkich bitew doszło pod Słupskiem i pod Tczewem w lutym 1807 roku.
Francuzi oblegali na tyłach pruskie twierdze: Gdańsk, Kołobrzeg i Grudziądz.
Wojna miała charakter walk podjazdowych, w których wyróżnił się korpus generała Zajączka walcząc nad Omulwią z Kozakami.
Szymon Jagodziński szeroko opisuje boje toczone na Pomorzu w 1807 roku, w tym udział w nich wojsk cudzoziemskich służących pod sztandarami cesarza Francuzów.
W książce nie brakuje także polityki, a więc stosunku Napoleona i państw zaborczych do sprawy polskiej.