Osobliwości przyrody regionu kujawsko-pomorskiego

 

Barbara Waldon-Rudzionek

Halina Ratyńska

Hilary Kowalski

Osobliwości przyrody regionu kujawsko-pomorskiego

Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego

Bydgoszcz 2018

Sygnatura SIRr XII/78

Książka jest cennym kompendium wiedzy o przyrodzie regionu kujawsko-pomorskiego.

Tekst został opracowany  z myślą o szerokim kręgu odbiorców.

Jego autorami są przyrodnicy z Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego - prof. Halina Ratyńska i dr Barbara Waldon-Rudzionek.

Książka ma formę albumu, do którego zdjęcia wykonał fotograf Przyrody Hilary Kowalski.

Prezentuje ciekawe miejsca, interesujące rośliny, zwierzęta będące wizytówkami regionu.

Wśród osobliwości przyrody regionu kujawsko-pomorskiego znalazły się:

- lasy i bory regionu

- Bory Tucholskie

- jeziora lobeliowe

- rezerwat Cisy Staropolskie w Wierzchlesie

- torfowiska

- drapieżne rośliny - rosiczki

- brzoza karłowata

- dolina Wisły

- łęgi zalewane w dolinie Wisły

- murawy kserotermiczna

- ostnice

- dyptam jesionolistny

- miłek wiosenny

- użytki zielone

- murawy kserotermiczne

- słonorośla

- wiosenne runo leśne

- Kanał Bydgoski

- dziwne rośliny - storczyki

-  rośliny rosnące na starych murach

Przyroda Powiatu Rypińskiego - pod redakcją Marka Stanisława Tyburskiego

 

Przyroda Powiatu Rypińskiego

pod redakcją Marka Stanisława Tyburskiego

Wydanie 2

Polskie Wydawnictwa Reklamowe
na zlecenie Powiatu Rypińskiego

Toruń - Rypin 2017

Sygnatura SIRr XII/67

Opracowanie jest systematyczną i całościową charakterystyka walorów przyrodniczych Powiatu Rypińskiego.

Ziemia rypińska wyróżnia się urokliwymi zakątkami, krajobrazami, wieloma gatunkami flory i fauny.

Powiat Rypiński jest mekką przyrodników, fotografów i ceniących naturę turystów.

Przeważają tu tereny leśne i akweny wodne (25 jezior).

Na terenie ziemi rypińskiej przecinają się szlaki wędrowne wielu gatunków zwierząt i ptaków.

W najnowszym wydaniu "Przyrody powiatu Rypińskiego" opisani wszystkie jeziora i rzeki.

Uwzględniono przy tym badania stanu czystości rzek i stanu ekologicznego jezior.

Książkę otwiera ogólna charakterystyka powiatu.

Następnie omówiono środowisko geograficzne (rzeźbę terenu, gleby, klimat).

W tej części szczegółowo opisano jeziora i rzeki ziemi Dobrzyńskiej.

Kolejny rozdział dotyczy środowiska przyrodniczego.

Znajdziemy tu informacje na temat grzybów, lasów, łąk, torfowisk, parków miejskich i przydworskich.

Opisano również świat zwierząt: owadów, mięczaków, ryb, płazów, gadów, ptaków, ssaków .

Osobny tekst poświęcono bobrom.

W dalszej części książki omówiono formy ochrony przyrody, rezerwaty, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody.

Kolejne rozdziały poświęcono gospodarce łowieckiej, ochronie środowiska i edukacji ekologicznej.

Tekst wzbogacają piękne kolorowe fotografie przyrodnicze.

Jan Koprowski - Przyroda gminy Brzuze i okolic

 

Jan Koprowski

Przyroda gminy Brzuze i okolic

Wydawca: Drukarnia Laser-Graf
na zlecenie Gminy Brzuze

Brzuze 2017

Sygnatura SIRr XII/70

Gmina Brzuze znana jest z urody krajobrazu i malowniczego ukształtowania terenu.

Znajduje się tu 16 pięknych jezior.

Obok rozległych gruntów rolnych zachowały się też lasy.

Niezwykle cenne okazy flory i fauny mają swoje siedliska na marginalnych obszarach intensywnych upraw rolniczych - mokradłach i użytkach suchogruntowych.

Autor przedstawił środowisko geograficzne gminy Brzuze, jej przynależność regionalną i uwarunkowania klimatyczne.

Scharakteryzował aktualne krajobrazy gminy.

Zaprezentował krajobrazy przyrodnicze, obejmujące rzeźbę terenu, rzeki, jeziora, mokradła, szatę roślinną i świat zwierząt.

Przedstawił też krajobrazy przyrodniczo-kulturowe gminy - ślady historycznego osadnictwa, zagrody, użytki rolne, nieużytki podmokłe, nieużytki suche, zadrzewienia śródpolne, infrastrukturę techniczną, obiekty użyteczności publicznej, kościoły, kaplice, cmentarze, figurki i krzyże.

Ostatni rozdział monografii poświęcony jest ochronie i promocji przyrody.

Zawarte w opracowaniu materiały są efektem długoletnich badań i obserwacji terenowych.

Ksiąska jest też wyrazem pasji fotograficznej lokalnych miłośników przyrody.

Album liczy blisko 500 zdjęć.

Waldemar Dolata - Od Wełny po Noteć : osobliwości przyrody Pałuk i powiatu żnińskiego

Waldemar Dolata

Od Wełny po Noteć
Osobliwości przyrody Pałuk i powiatu żnińskiego

 Wydawca: Hufiec "Pałuki" w Żninie

Żnin 2009

Sygnatura SIRr XII/72

Album ze zdjęciami przyrodniczymi poświęcony jest bogactwu krajobrazu, flory i fauny Pałuk.

Region leży miedzy dwiema rzekami - Wełną na południu i Notecią na północy i wschodzie.

Pałuki obejmują obszar położony  na terenie sześciu powiatów: żnińskiego, nakielskiego, gnieźnieńskiego, wągrowieckiego, chodzieskiego i mogileńskiego.

Region charakteryzują liczne jeziora i lasy.

Jeziora połączone są rzekami, co ułatwia uprawianie turystyki wodnej.

Rzeźbę terenu tworzą liczne wzniesienia porozcinane dolinami rzecznymi.

Na Pałukach doliczono się 130 jezior.

Atrakcją powiatu żnińskiego jest Pałucka Pętla Kajakowa, która liczy aż 115 km.

Osobliwością regionu są kamieniołomy i hałdy stanowiące pozostałość po eksploatacji wyrobisk wapiennych.

Fotografie w albumie ukazują zwierzęta i rośliny z pałuckich lasów, łąk i akwenów wodnych.

Na zdjęciach znalazły się również pomniki przyrody, parki i rezerwaty.

Całość przeplata tekst pełen interesujących ciekawostek.

Przyroda poligonu toruńskiego - stan badań i problemy ochrony

 

Przyroda poligonu toruńskiego
Stan badań i problemy ochrony

praca zbiorowa pod redakcją Piotra Sewerniaka i Jerzego Holca

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

Toruń 2019

Sygnatura SIRr XII/74

Wbrew obiegowym wyobrażeniom poligony wojskowe stanowią często obszary o wysokiej wartości przyrodniczej.

Tak jest też w przypadku poligonu toruńskiego.

Stanowi on od wielu lat przedmiot badań naukowców z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Poligon położony jest na rozległym polu wydm śródlądowych.

Specyficzne warunki siedliskowe sprawiły, ze występują tu rzadkie gatunki roślin i zwierząt.

Toruński poligon liczy 2500 hektarów powierzchni.

Długość poligonu wynosi 16 kilometrów, a jego szerokość to 13 km.

Służy artylerzystom do doskonalenia swego kunsztu w czasie szkoleń organizowanych przez Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu.

Od wielu stuleci jest nieużytkowany gospodarczo przez człowieka.

Mimo, że jest to teren suchy i pełen nieurodzajnych piasków powstały tu bogate i różnorodne siedliska flory i fauny.

Obszar poligonu jest w dużej części niezalesiony i pokryty przepięknymi wrzosowiskami.

Rosną tu cenne porosty oraz grzyby wieloowocnikowe.

Na terenie poligonu zdarzają się pożary, które nie pozwalają zdominować tego miejsca przez jeden gatunek.

Na poligonie żyje ponad połowa wszystkich polskich gatunków motyli dziennych.

Bogaty jest świat ptaków i gadów.

Występuje tu nawet wilk.

Ozdobą poligonu jest jeleń szlachetny.

Monografia "Przyroda poligonu toruńskiego - Stan badań i problemy ochrony" przedstawia wyniki wieloletnich badań przyrodników.

W opracowaniu zawarto kilkanaście naukowych studiów:

1. Michał Jankowski - Ogólna charakterystyka abiotycznych elementów środowiska przyrodniczego 
2. Michał Jankowski - Pokrywa glebowa
3. Piotr Sewerniak - Rzeźba terenu jako czynnik różnicujący uwarunkowania siedliskowe na wydmach: konsekwencje dla przebiegu wtórnej sukcesji lasu oraz gospodarki leśnej
4. Edyta Adamska - Porosty 
5. Lucjan Rutkowski - Flora roślin naczyniowych
6. Dariusz Kamiński, Lucjan Rutkowski, Andrzej Nienartowicz - Ogólna charakterystyka roślinności
7. Andrzej Nienartowicz, Mieczysław Kunz, Dariusz Kamiński - Zróżnicowanie struktury wrzosowisk oraz towarzyszących im muraw napiaskowych i traworośli porębowych 
8. Tadeusz Pawlikowski, Piotr Olszewski - Grzebaczowate (Sphecidae, Crabronidae), osowate (Vespidae) i pszczoły (Apifomes) 
9. Jarosław Buszko - Motyle 
10. Andrzej Przystalski - Herpetofauna
11. Tomasz Brauze, Paweł Goliasz, Łukasz Kurkowski, Paweł Stopiński - Charakterystyka, walory i możliwości ochrony awifauny lęgowej
12. Krzysztof Kasprzyk - Ogólna charakterystyka ssaków 
13. Piotr Sewerniak - Wilki 
14. Piotr Sewerniak, Edyta Adamska, Tomasz Brauze, Jarosław Buszko, Paweł Goliasz, Jerzy Holc, Michał Jankowski, Dariusz Kamiński, Krzysztof Kasprzyk, Mieczysław Kunz, Łukasz Kurkowski, Andrzej Nienartowicz, Piotr Olszewski, Tadeusz Pawlikowski, Andrzej Przystalski, Lucjan Rutkowski, Paweł Stopiński - Problemy ochrony przyrody poligonu oraz wskazówki działań ochronnych

 

Ochrona przyrody Borów Tucholskich - I Konferencja Naukowa

 

Ochrona przyrody Borów Tucholskich
I Konferencja Naukowa
materiały pokonferencyjne

Wydawcy:
Zakład Taksonomii i Geografii Roślin UMK Toruń
Międzywydziałowy Zakład Ochrony Środowiska ATR Bydgoszcz
Bydgoskie Towarzystwo Ekologiczne

Toruń - Bydgoszcz 1988

Sygnatura SIRr X/54

I Konferencja Naukowa poświęcona ochronie przyrody Borów Tucholskich odbyła się w 1988 roku.

Nieprzeciętne walory przyrodnicze i krajobrazowe Borów Tucholskich sprawiły, ze zaczęto na poważnie myśleć nad koniecznością podjęcia odpowiednich środków dla ochrony ich unikalnych wartości.

Na konferencji podsumowano dotychczasowe badania prowadzone na terenie Borów Tucholskich przez liczne ośrodki naukowe w całym kraju.

W konferencji brało udział przeszło 50 osób z Gdańska, Torunia, Bydgoszczy, Warszawy, Przymuszewa, Tucholi, Gorzowa Wielkopolskiego, Rytla, Chojnic, Świecia, Łodzi i Czerska.

Wygłoszono 26 referatów:

1. Marian Boiński - ochrona przyrody Borów Tucholskich - dotychczasowe osiągniecia, rozczarowania, oczekiwania 
2. Grażyna Miotk-Szpiganowicz - Historia roślinności Borów Tucholskich 
3. Leszek Andrzej Błędzki, Andrzej Kentzer - Hydrobiologiczna charakterystyka wybranych jezior Borów Tucholskich 
4. Jacek Cieściński - Analiza naturalnej podatności na degradację jezior Borów Tucholskich na tle krótkiej charakterystyki źródeł zanieczyszczeń 
5. Marian Rejewski - Roślinność wodna Borów Tucholskich 
6. Ludwik Samosiej - Kierunki przemian struktury przestrzennej roślinności wodnej i szuwarowej pod wpływem antropopresji n a przykładzie jezior Borów Tucholskich i Kujaw Południowych 
7. Stanisław Borsuk - Propozycja systemu metod oceny i analizy jakości wód stojących 
8. Jerzy Przybysz - Ptaki Borów Tucholskich 
9. Andrzej Przystalski, Krzysztof Wołk - Ssaki Borów Tucholskich - stan wiedzy 
10. Henryk Andrzejewski, Andrzej Przystalski - Stan badań herpetofauny Borów Tucholskich 
11. Mirosława Ceynowa Giełdon - Elementy flory naczyniowej obszaru Borów Tucholskich 
12. Marian Boiński, Urszula Boińska - Torfowiska regionu Borów Tucholskich, zagrożenia i potrzeba ich ochrony
13. Marian Boiński - Charakterystyka szaty leśnej Borów Tucholskich 
14. Jan Podmaski - Ważniejsze zagrożenia środowiska leśnego OZLP Toruń 
15. Adam Barcikowski - Straty w globalnej produkcji pierwotnej ekosystemów leśnych, wywołane zabiegami gospodarczymi
16. Andrzej Nienartowicz - Bilans energetyczny obrębu Laska
17. Jacek Cieściński - Badania limno-fizyczne strefy litoralowej jeziora Piaseczno 
18. Stanisław Borsuk - Ekologiczno-geochemiczny system przemian jakości wód jezior 
19. Jerzy Ciechalski - Znaczenie naukowej fotografii dokumentalnej w pracach dotyczących projektowania i inwentaryzacji rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych i obszarów krajobrazu chronionego
20. Ludwik Lipnicki - Wymagające ochrony stanowiska porostów na terenie Borów Tucholskich 
21. Jerzy Przybysz - O potrzebie ochrony rezerwatowej jeziora Udzierz 
22. Antoni Zwoliński - Utworzenie Chojnickiego Parku Krajobrazowego zawieszone w próżni 
23. Bydgoski Klub Wędkarski "Potok" - Memoriał w sprawie utworzenia Wdeckiego Parku Krajobrazowego
24. Bydgoski Klub Wędkarski "Potok" - Memoriał w sprawie ochrony małych cieków wodnych 
25. Marian Boiński - Kompleksowa ochrona przyrody regionu Borów Tucholskich 
26. Marian Boiński - program wycieczek geobotanicznych w Bory Tucholskie 

8 lat później w 1996 roku utworzono Park Narodowy "Bory Tucholskie"

Mirosław Krajewski - Klejnoty Ziemi Dobrzyńskiej

 

Mirosław Krajewski

Klejnoty Ziemi Dobrzyńskiej
Walory, osobliwości, nowinki, ludzie i kalendaria Ziemi Dobrzyńskiej 

Wydawca: Dobrzyńskie Towarzystwo Naukowe w Rypinie

Rypin 2019

Sygnatura SIRr  VIb/1-69

Prof. dr. hab. Mirosław Krajewski jest wybitnym politologiem, historykiem i wydawcą.

Związany jest z Uniwersytetem Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy i Szkołą Wyższą im. Pawła Włodkowica w Płocku.

Jest prezesem Dobrzyńskiego Towarzystwa Naukowego.

Jest autorem i redaktorem ponad 140 książek z historii Ziemi Dobrzyńskiej, Mazowsza i Kujaw.

Książka "Klejnoty Ziemi Dobrzyńskiej" jest kompendium wiedzy o Ziemi Dobrzyńskiej o walorach popularnych.

Praca zawiera informacje o przeszłości Ziemi Dobrzyńskiej, jej przyrodzie, wybitnych postaciach.

Każdy klejnot, osobliwość, czy też nowinka najpierw prezentowane są ilustracyjnie, a następnie opisowo.

Książka została wyposażona w przypisy.

Do pracy dołączono Kalendarium Ziemi Dobrzyńskiej oraz Kalendarium kościoła i klasztoru Ojców Bernardynów w Skępem.

Klejnoty, nowinki i osobliwości Ziemi Dobrzyńskiej podzielono na kilkanaście grup:

• atrybuty tożsamościowe i odrębności kulturowe 
• przyroda ożywiona i nieożywiona 
• etnografia
• kultura i sztuka, zabytki, turystyka i sport 
• astronomia i prehistoria, miasta i wnioski dobrzyńskie 
• kościoły, kaplice i wyznania, religijność ludu dobrzyńskiego 
• "Ludzie dają blask krajowi, z którego pochodzą"
• powstania i wojny, wojskowość 
• patriotyzm, wdzięczność Stwórcy, Ojczyźnie i ludziom 
• polityka 
• gospodarka, przemysł, handel, usługi, komunikacja, hodowla 
• opieka zdrowotna i społeczna, oświata 
• samorząd lokalny i organizacje społeczne 
• pamięć zbiorowa, przeszłość Dobrej Ziemi w badaniach naukowych i twórczości

Gostynińsko-Włocławski Park Krajobrazowy

 

Gostynińsko-Włocławski Park Krajobrazowy
Informator przyrodniczo-turystyczny 

autorzy: Wiesław Cyzman, Andrzej Drozdowski, Anna Gołębiewska, Anna Klimkowska, Witold Lenart, Witold Kwapiński, Andrzej Przystalski, Lesław Urbankiewicz, Tomasz Załuski

zespół redakcyjny wznowienia: Anna Gołębiewska, Witold Kwapiński, Lesław Urbankiewicz]

Wydanie V poprawione

Wydawcy: Polskie Wydawnictwa Reklamowe
na zlecenie Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego

Toruń-Kowal 2018

Sygnatura SIRr XIII/181

Gostynińsko Włocławski Park Krajobrazowy powstał w 1979 roku.

Jego powierzchnia wynosi blisko 39 tys. ha.

Formy krajobrazu zostały wymodelowane przez lądolód. Można tu znaleźć liczne skarpy, kemy, ozy, wydmy, zagłębienia bezodpływowe, wzgórza morenowe, wały wydmowe.

Właśnie wydmy pokryte lasami sosnowymi i mieszanymi są charakterystycznym elementem tutejszego krajobrazu.

Występują tu aż 43 jeziora. Największe Jezioro Rakutowskie liczy 180 ha powierzchni wody i 234 ha powierzchni trzcinowisk i łąk.

Lasy zajmują ponad 62% powierzchni parku krajobrazowego.

Na terenie parku reintrodukowano takie gatunki zwierząt jak bóbr, daniel, sokół, ryś.

W informatorze przedstawiono:

• zasady prawne funkcjonowania GWPK
• środowisko geograficzne
• charakterystykę jezior
• szatę roślinną
• faunę kręgowców
• walory historyczne i kulturowe
• turystykę
• ochronę przyrody.

Informator jest bogato ilustrowany.

Zawiera również mapkę Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego.

Powiat aleksandrowski

 

Powiat aleksandrowski

tekst: Ewa Lemke

fotografie: Pachphoto

Wydawca: ArtStudio

Bydgoszcz 2020

Sygnatura SIRr V/62-aleksandrowski

Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko Pomorskiego przygotował serię wydawniczą "Kujawsko-Pomorskie Powiaty"

Album poświęcony powiatowi aleksandrowskiemu przedstawia atrakcje turystyczne.

Na zdjęciach obejrzymy tężnie w Ciechocinku,  dworzec kolejowy i dom rodzinny Edwarda Stachury w Aleksandrowie Kujawskim, gotycki zamek w Raciążku, prom na Wiśle w Nieszawie, Białe Sanktuarium i Obraz NMP na wodzie w Ostrowąsie, drewniany kościół w Zakrzewie.

Powiat aleksandrowski to także przyroda, zwłaszcza związana z Wisłą czy borem mieszanym koło Aleksandrowa złożonym z grabów i dębów.

To również kompleks leśny między Młynkiem, Spoczynkiem i Kruszynkiem.

Na zdjęciach widać zabytki, folklor, atrakcje turystyczne, florę i faunę regionu.

 

Przyroda toruńskiego poligonu - pod redakcją Jerzego Holca

 

Przyroda toruńskiego poligonu : praca zbiorowa

pod redakcją Jerzego Holca 

Wydawca:
Toruń : Jerzy Holc
Zielona Góra : AWF "Aves"

2017

Sygnatura SIRr XII/65

"Przyroda toruńskiego poligonu" to niezwykle piękny album fotografii przyrodniczej.

Publikacja powstała przy współpracy z naukowcami akademickimi.

Autorami zdjęć są doświadczeni fotografowie przyrody: Jerzy Holc, prof. Jarosław Buszko, Liliana Cieszyńska, Tomasz Krzyśków, dr hab. Piotr Sewerniak.

Zdjęciom towarzyszy tekst, którego autorami są Jerzy Holc, Roman Kłosiński, prof. Andrzej Nienartowicz, dr Dariusz Kamiński, dr Edyta Adamska, dr Anna Kujawa, dr Piotr Olszewski, dr Tomasz Brauze, dr hab. Piotr Sewerniak.

Toruński poligon liczy 2500 hektarów powierzchni.

Długość poligonu wynosi 16 kilometrów, a jego szerokość to 13 km.

Służy artylerzystom do doskonalenia swego kunsztu w czasie szkoleń organizowanych przez Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu.

Od wielu stuleci jest nieużytkowany gospodarczo przez człowieka.

Mimo, że jest to teren suchy i pełen nieurodzajnych piasków powstały tu bogate i różnorodne siedliska flory i fauny.

Obszar poligonu jest w dużej części niezalesiony i pokryty przepięknymi wrzosowiskami.

Rosną tu cenne porosty oraz grzyby wieloowocnikowe.

Na terenie poligonu zdarzają się pożary, które nie pozwalają zdominować tego miejsca przez jeden gatunek.

Na poligonie żyje ponad połowa wszystkich polskich gatunków motyli dziennych.

Bogaty jest świat ptaków i gadów.

Występuje tu nawet wilk.

Ozdobą poligonu jest jeleń szlachetny.

Kanał Bydgoski : harmonia techniki i natury

 

Kanał Bydgoski
harmonia techniki i natury

Aleksander Jankowski
przy współpracy Marii Dombrowicz
zdjęcia Andrzej Obiała
tłumaczenie Karl Wood

Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego

Bydgoszcz 2015

Sygnatura SIRr VIII/B-54

Jest to bardzo piękna, kolorowa, dwujęzyczna książka, bogato ilustrowana, wydana na najwyższym poziomie sztuki poligraficznej.

Kanał Bydgoski uruchomiono w 1774 roku.

Liczy 25 kilometrów.

Monografia Kanału Bydgoskiego dzieli się na cztery części.

Część I - Spojrzenie w przeszłość

Aleksander Jankowski opisał początki Kanału Bydgoskiego, żeglugę w XIX wieku i w okresie II Rzeczpospolitej.

Przeczytamy o pierwszych koncepcjach kanału i o przebiegu jego budowy.

Obejrzymy mnóstwo starych rycin, map, planów, rysunków, fotografii, pocztówek.

Autor obszernie opisał budowę tzw. Nowego Kanału w latach 1909-1915.

Dowiemy się też o powolnym zamieraniu żeglugi na kanale w latach PRL i przebudowie Ronda Grunwaldzkiego w Bydgoszczy w 1971 roku, która przyniosła unicestwienie półkilometrowego odcinak kanału.

Część II - Bydgoszczy symbioza z kanałem

Andrzej Jankowski poświęcił tą część opisaniu roli kanału w życiu gospodarczym Bydgoszczy.

Opisał również, planty wokół kanału, które tworzą przepiękny bydgoski ogród.

Część III - Flora i fauna wód i brzegów Kanału

Maria Dombrowska przedstawiła rolę kanału w środowisku przyrodniczym.

Opisała florę i faunę plant oraz przyrodę za miastem.

Część IV - Osobliwości i uroki Kanału w obiektywie

Andrzej Obiała zaprezentował dwa cykle swoich fotografii:
- "Nad pięknym modrym Kanałem" i
- "Impresje z podróży do Nakła drogą wodną"

Przyroda Bydgoszczy

 

Przyroda Bydgoszczy

Pod redakcją Józefa Banaszaka

Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej

Bydgoszcz 2004

Sygnatura SIRr XII/51

Bydgoszcz jest nie tylko ośrodkiem przemysłowym i handlowym, ale również siedliskiem wielu gatunków dzikich roślin i zwierząt.

Jednak gleba, powietrze i woda są silnie zanieczyszczane przez działalność człowieka.

Środowisko przrodnicze miasta jest już od wielu lat przedmiotem badań naukowców z Instytutu Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego .

Polecane opracowanie poświęcone jest w szczególności bydgoskiej florze i faunie.

Składa się z następujących rozdziałów:

• Józef Banaszak

Miasto i jego przyroda - uwagi wstępne

• Janusz Kutta

Miasto ogrodów i kwiatów. Przyczynek do historii zieleni w Bydgoszczy

• Halina Ratyńska

Czym zieleni się miasto?

• Józef Banaszak

Z historii badań zoologicznych w Bydgoszczy i regionie

• Józef Banaszak

Przegląd badań nad fauną miasta

• Sławomir Kaczmarek

Roztocze (Acari) glebowe na terenie Bydgoszczy ze szczególnym uwzględnieniem grupy Gamasida

• Tomasz Ciecierzak, Andrzej Oleksa

Ptaki Bydgoszczy - różnorodność gatunkowa i funkcjonowanie populacji wybranych gatunków w warunkach miasta

• Jan Grajewski, Magdalena Twarużek

Występowanie zwierząt łownych na terenie i w okolicach miasta Bydgoszczy

• Henryk Wiśniewski

Różnorodność biologiczna Leśnego Parku Kultury i Wypoczynku w Myślęcinku i jej uwarunkowania

• Katarzyna Marcysiak

Ochrona przyrody - Bydgoszcz i okolice

Nad rzeką Noteć - o przyrodzie i kulturze okolic Barcina, Łabiszyna, Pakości

 

Nad rzeką Noteć
O przyrodzie i kulturze okolic Barcina, Łabiszyna, Pakości

Pod redakcją Janiny Drążek, Juliana Chmiela, Michała Kupczyka

Wydawca:
Stowarzyszenie Ekologiczne w Barcinie

Barcin 2008

Sygnatura SIRr XII/50

Barcin, Łabiszyn i Pakość to miasta położone na pograniczu Kujaw i Pałuk, na Szlaku Piastowskim.

Przedmiotem opracowania jest przyroda, historia i kultura obszaru, obejmującego 42 km odcinek Noteci od Pakości do Antoniewa wraz z przyległym terytorium.

Wykaz referatów:

1. Julian Chmiel - Lokalizacja administracyjna i przyrodnicza
2. Mieczysław Wojtasik - Geologia, geomorfologia i gleby
3. Elwira Jutrowska, Jacek Goszczyński - Wody powierzchniowe
4. Julian Chmiel - Klimat
5. Kazimierz Tobolski, Mariusz Gałka - Historia szaty roślinnej zapisana w torfach
6. Julian Chmiel - Szata roślinna
7. Michał Kupczyk, Piotr Indykiewicz - Świat zwierząt
8. Julian Chmiel - Waloryzacja środowiska przyrodniczego
9. Janina Drążek, Julian Chmiel - Przyroda wartością ponadczasową
10. Janusz Ostoja-Zagórski - Pradzieje ziemi nadnoteckiej od Pakości po Łabiszyn
11. Janina Drążek, Ludwika Adamczyk - Rzecz o historii i zabytkach trzech nadnoteckich miast i okolicznych miejscowości

Publikacja ma charakter popularno - naukowy.

Posiada bogatą szatę fotograficzną, godną formy albumowej.

Uzupełnieniem opracowania jest wyczerpująca bibliografia.